شیوع علائم برونشیت مزمن در شهرکرد، ۱۳۷۷

تاکنون مطالعه جامعی جهت بررسی شیوع برونشیت مزمن به عنوان نماینده بیماری های انسدادی ریه، در ایران منتشر نشده است. شهرکرد با ارتفاع کم نظیر خود در ایران به علت کمبود نسبی فشار هوا و اکسیژن به نظر می رسد که شهر نامناسبی برای زیست افراد مبتلا به برونشیت مزمن باشد، زیرا حتی در افراد سالم نیز میزان شیوع فشار اکسیژن خون شریانی نسبتا کم است. از طرف دیگر چون صنایع آلوده کننده هنوز در این منطقه بطور کامل پا نگرفته اند و مراحل اولیه رشد خود را طی می کنند، میزان آلودگی هوا کم می باشد و بدین جهت احتمالا تعداد کمتری از افراد به این بیماری مبتلا می باشند. برای تحقیق در صحت و سقم این فرضیات بررسی زیر انجام گرفته است. در این مطالعه ابتدا به صورت proportional cluster random sampling تعدادی از منازل شهر انتخاب شدند و سپس دانشجویان پزشکی با مراجعه به این خانه ها و مصاحبه با تک تک افراد خانه ها پرسشنامه استاندارد تنفسی ماخوذ از کتاب fishman pulmonary disease and disorder را در محل پر کردند. تعداد نمونه 2000 نفر تعیین شد و افراد مورد مطالعه شامل 49% مرد و 51% زن بودند. در جمعیت مورد مطالعه فراوانی سرفه مزمن 7.4%، سرفه صبحگاهی 6% و علائم استاندارد برونشیت مزمن (سرفه حداقل سه ماه در طول سال به مدت بیش از دو سال) در 1.8% از موارد وجود داشته است. باتوجه به سن بیماران نتایج زیر بدست می آید در سنین زیر بیست سال تنها 0.7% از افراد مبتلا هستند درحالی که بین 50-20 سال این عدد به 1.9% رسیده و در افراد بالای 50 سال به 7.1% بالغ می شود، که ارقام اخیر از کشورهای غربی مختصری بیشتر است.